نقد و بررسی بازی Mafia: Definitive Edition

Mafia: Definitive Edition بالاخره در هفته‌ی گذشته عرضه گشت و ما هم توانستیم تا به تجربه‌ی آن بپردازیم و حال قصد داریم تا در مقاله‌ی پیش‌رو به نقد و بررسی Mafia: Definitive Edition پرداخته و ببینیم که آیا شاهد یک بازسازی بی‌نقص و لذت‌بخش از اولین نسخه‌ی سه‌گانه‌ی Mafia هستیم یا خیر؛ پس با بازی‌رایانه همراه باشید.

از اولین نسخه‌ی مجموعه Mafia می‌توان به عنوان یکی از پیشگامان بازی‌های اکشن جهان‌باز سوم شخص یاد کرد. اثری که ما را به قلب اواسط قرن بیستم میلادی و زمانی که گروه‌های جنایات سازمان‌یافته و به اصطلاح مافیا، اهل ایتالیا بودند و از افراد ضعیفی تشکیل می‌شدند که البته برای زندگی بهتر به ایالات متحده مهاجرت می‌کردند و زمانی که می‌دیدند نمی‌توانند با یک درآمد شرافت‌مندانه، شکم خانواده‌های خود را سیر، دست به کارهای خلاف می‌زدند که البته در آخر، قدرت وصف‌نشدنی را در قبال خون افراد ضعیف‌تر جامعه به آن‌ها هدیه می‌کرد، به طوری که این افراد حتی در سیاست و اقتصاد ایالات متحده‌ هم دستی داشتند.

Mafia: Definitive Edition یک اثر دل‌فریب و در عین حال، قابل احترام است که به صورت معمول، آن را تبدیل به یک بازی جذاب و دوست داشتنی کرده که همه‌ی المان‌های جذاب و دوست داشتنی نسخه‌ی اصلی را در خود جای داده و می‌توان به نوعی گفت که باعث تکامل این المان‌ها چه از نوع بصری و چه از نوع مکانیکی شده اما حداقل من دوست داشتم که با گسترش مکانیک‌ها و محیط و البته اضافه کردن مراحل و داستان‌های فرعی، هنگر ۱۳ (Hanger 13)، تنها یک بازی ریمیک شده از نظر ظاهر و مکانیک را به خوردمان ندهد. در واقع دوست داشتم تا چیزی مشابه‌ی ریمیک قسمت دوم و سوم Resident Evil را در این اثر ببینم که علاوه بر موارد نوستالژی و داستان اورجینالی که به‌روز شده است، موارد جدیدی هم به بازی اضافه شود که حس تکراری بودن را از کاربری مثل من که این بازی فوق‌العاده را ۱۸ سال پیش تجربه کرده‌ام، بگیرد.

با این حال، طی یک هفته‌ای که این بازسازی را تجربه کردم، به من ثابت شد که بازی Mafia: Definitive Edition می‌تواند به عنوان یکی از لذت‌بخش‌ترین راه‌ها برای تجربه‌ی داستان اولین نسخه از مجموعه‌ی Mafia برای گیمرهای قدیمی و البته جدید طرفدار این مجموعه باشد. به جرات می‌توانم از Mafia: Definitive Edition به عنوان یکی از بهترین تجربه‌های گیمینگ سال ۲۰۲۰ یاد کنم که البته بی‌نقص نبود، ولی وجود حس نوستالژی و همچنین بازگشت دوباره به Lost Heaven، این بازی را به یک اثر بسیار ویژه تبدیل کرد.

اتفاقات Mafia: Definitive Edition در سال ۱۹۳۰ و البته بعد از آن جریان دارد؛ در شهری به نام Lost Heaven که نسخه‌ی بازآفرینی شده‌ی بی‌نقصی از شیکاگو است. در واقع شیکاگو نیز در دهه‌ی ۳۰ قرن بیستم میلادی، به عنوان یکی از شهرهای مهمی شناخته می‌شد که جنایات سازمان یافته، به شکل جدی در آن صورت می‌گرفت و به عنوان کلید مهمی برای گروه‌های مافیایی شناخته می‌شده است. بازی در ابتدای کار و با ساخت یک تیتراژ استثنائی و جالب، یک تور کوتاه از Lost Heaven را مشابه‌ی نسخه‌ی اورجینال Mafia برای بازی‌باز می‌گذارد.

با این حال، Mafia: Definitive Edition کمترین وقت را برای گذرکردن و پیش‌برد مراحل تلف می‌کند و البته دلیل آن نیز، گسترش مراحل نسبت به نسخه‌ی اورجینال است. خوشبختانه حداقل برخی از مراحل بازی، نسبت به نسخه‌ی اورجینال گسترش یافته‌اند که حس تازگی نه آنچنان زیاد ولی خوبی را به بازیکن القا می‌کند. نکته‌ای که باید بگویم این است که در واقع Mafia: Definitive Edition یک اثر اکشن خطی اما با جهانی بزرگ است و در واقع در بخش اصلی داستانی، خبری از گشت و گذار آزادانه در شهر و انجام ماموریت‌های جانبی نیست؛ البته بخش گشت و گذار آزادانه در بازی وجود دارد، اما به دلیل عدم وجود ماموریت‌های داستانی جانبی و تنها وجود چند کار و وظیفه‌ی کوچک، ارزش تجربه‌ی چندان بالایی را ندارد. ا‌ی‌کاش استودیوی هنگر ۱۳، کمی وقت صرف اضافه کردن چند ماموریت جانبی قابل توجه و استفاده از نقاط بلا استفاده نقشه می‌کرد؛ البته اگر عاشق سیستم راننندگی فوق‌العاده مجموعه‌ی Mafia باشید، قطعا این بخش گشت و گذار آزادانه و رانندگی با ماشین‌ها و موتورهای این بازی، لحظات فوق‌العاده‌ای را برایتان رقم می‌زند.

خوشبختانه داستان بازی، همچنان به خوبی همیشه هست و حال که گرافیک بسیار بهتری را همراه با انیمیشن‌های نسبتا واقع‌گرایانه در کنار صداپیشگی دوباره صورت گرفته شده را در Mafia: Definitive Edition شاهد هستیم، ارزش تجربه‌ی دوباره این داستان جذاب و فوق‌العاده، بسیار بالا رفته است. داستان Mafia: Definitive Edition، داستان وفاداری به خانواده و خیانت به دوستان و به صورت کلی، کلاسیک‌ترین نوع داستان مافیایی است که شاید از گذشته و تا به الان، شنیده‌ایم و در واقع این اثر را حداقل برای من، به بهترین نسخه سه‌گانه‌ی Mafia تبدیل می‌کند. داستان Mafia: Definitive Edition، داستان راننده تاکسی به نام Tommy Angelo است که به صورت اتفاقی برای امرار معاش، تبدیل به یکی از سربازان یک گروه مافیایی می‌شود که در آخر نیز به خاطر برخی دلایل، مجبور می‌شود تا به این خانواده مافیا خیانت کند و حال نیز ما در طول بازی، در واقع به تجربه‌ی فلش‌بک‌ها و خاطرات Tommy می‌پردازیم. وی در این خاطرات، داستان طلوع و سقوطش در خانواده Solari را برای کارآگاهی تعریف می‌کند که سال‌ها به دنبال Tommy بوده است.

با اینکه ماموریت‌ها به همان ترتیبی دنبال می‌شوند که در سال ۲۰۰۲ شاهد بودیم، اما بازنویسی دیالوگ‌ها و جزئیات داستانی، به صورت فوق‌العاده‌ای کیفیت بازی Mafia: Definitive Edition را بالا برده‌اند و حال جملات و دیالوگ‌ها، حس و حال بسیار طبیعی را به بازی‌باز منتقل می‌کنند که نسخه‌ی اورجینال، به دلیل قدیمی بودنش، این احساس را به گیمر منتقل نمی‌کرد.

Mafia: Definitive Edition در بخش گرافیکی کار نسبتا فوق‌العاده‌ای کرده است؛ ارتقاء بازی نسبت به نسخه‌ی اورجینال بسیار چشمگیر بوده و دقت در جزئیات شخصیت‌ها، وسایل نقلیه، ساختمان‌ها و محیط بازی بسیار بالا است. این جزئیات در بیشتر مواقع به قدری دقیق کار شده‌اند که به خوبی حس آنتیک بودن را به گیمر منتقل می‌کنند. همچنین سیستم نورپردازی بازی در شب نیز فوق‌العاده عمل کرده و وجود لامپ نئون در سرتاسر شهر و البته انعکاس آن‌ها در جوی‌های آب و رودخانه‌ و زمین خیس، جلوه‌های فوق‌العاده زیبایی را خلق کرده است. با این‌ها برخی کم‌کاری در برخی بخش‌هایی مانند نورپردازی در روز و یا انیمیشن آتش وجود دارد که اگر کمی برروی این دو نیز کار می‌شد، با یک اثر فوق‌العاده از نظر گرافیکی رو به رو بودیم. البته برخی باگ‌ها و مشکلات فنی در بازی وجود دارند که در عموما در پیشبرد مراحل مشکلی ایجاد نمی‌کنند اما کمی در ذوق بازیباز می‌زنند.

بازی در بخش گیم‌پلی و درجه‌ی سختی نیز دست گیمر را باز گذاشته است تا این اجازه را به کاربر بدهد که هرجوری که می‌خواهد، به تجربه‌ی بازی بپردازد؛ این که بازی را برروی آسان‌ترین درجه‌ی سختی و به کژوال‌ترین شکل ممکن به اتمام برساند و یا اینکه به سبک کلاسیک سری و به صورت یک شبیه‌ساز نسبتا واقعی، به تجربه‌ی Mafia: Definitive Edition بپردازد که البته به جرات می‌توانم بگویم که تجربه‌ی این اثر برروی تنظیمات شبیه‌ساز برروی درجه‌ی سختی کلاسیک، بازی Mafia را تبدیل به یک عنوان فوق‌العاده لذت‌بخش برای شما می‌کند. در این درجه‌ی سختی شاهد جریمه شدن به دلیل سرعت زیاد تا تاثیر بسیار کمتر مواد افزایش سلامتی هستیم. البته شما می‌توانید این موارد را در تنظیمات بازی غیرفعال کنید اما خب، مجموعه‌ی Mafia همیشه به دلیل رعایت این چنین جزئیاتی طرفدار داشته است.

موسیقی متن و صداگذاری و به صورت کلی‌، جلوه‌های صوتی این اثر، به خوبی بازسازی و بهینه‌سازی شده‌اند و حس فوق‌العاده‌ای از دهه‌ی ۳۰ قرن بیستم میلادی را به بازیباز منتقل می‌کنند. خوشبختانه بازی در بخش جی‌پی‌اس نیز بهبود قابل توجهی را نسبت به نسخه‌ی اورجینال تجربه کرده است که البته با برداشت از سیستم جی‌پی‌اس فوق‌العاده مدرن Mafia 3، دیگر دردسرهایی را که در نسخه اورجینال شاهد بودیم، در Mafia: Definitive Edition شاهد نیستیم. اما شاید مهم‌ترین بخش بک بازی اکشن سوم شخص اینچنینی، گان‌پلی آن است؛ بخش گان‌پلی این اثر نیز نسبت به دیگر بخش‌های آن، نسبت به نسخه‌ی اورجینال، ارتقاء نسبتا زیادی را تجربه کرده است و البته وجود مناطق متنوع که درگیری‌ها در آن‌ها صورت می‌گیرد، گیم‌پلی بازی را بسیار فوق‌العاده جلوه می‌دهد اما گان‌پلی خیلی طبیعی را نسبت به آثار اکشن سوم شخص این چندساله شاهد نیستیم.

Mafia: Definitive Edition که به صورت کامل از پایه بازسازی شده است، به لطف عملکرد قوی بازیگران جدیدش، سیستم فوق‌العاده بی‌نقص رانندگی و البته یک شهر زیبا که به سبک سال‌های ۱۹۳۰ بازسازی شده است، یک تجربه‌ی عالی را پس از ۱۸ سال تقدیم جامعه‌ی گیمرها کرده است اما اگر استودیوی هنگر ۱۳ سعی می‌کرد تا از تمام پتانسیل بازی بهره ببرد و اگر هم برخی باگ‌های آزار دهنده در بازی وجود نداشت، به جرئت می‌توانستم از این اثر به عنوان بهترین بازی اکشن سوم شخص در سال ۲۰۲۰ یاد کنم. با این حال بهبودهایی که در این اثر شاهد هستیم، به خوبی می‌تواند بهانه‌ای باشد برای مرور خاطرات قدیمی‌مان. این اثر هم‌اکنون در دسترس کاربران کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و اکس‌باکس وان و همچنین پلتفرم رایانه‌ی شخصی قرار دارد.